Ο πρώτος Σύλλογος της Στενής.

Ο πρώτος σύλλογος που ιδρύθηκε στη Στενή ήταν πρωτοβουλία της νεολαίας του χωριού που σε συνεργασία με το Μηλόγιαννη, το δασικό, το δάσκαλο έφτιαξαν τον πρώτο οργανωμένο σύλλογο που κύριος σκοπός του ήταν η προστασία του πράσινου. Στο καταστατικό του συλλόγου προβλέπονταν και πρόστιμα υπέρ του συλλόγου για αυτούς που έκαναν ζημιές. Ο σύλλογος έγινε πιθανώς μετά το 1920 και το καταστατικό διαβάστηκε και ψηφίστηκε από όλη τη νεολαία της Στενής. Το καταστατικό διάβασε ο δάσκαλος στο μπαλκόνι της κοινότητας. Ακολουθεί απόσπασμα του Γ.Ντεγιάννη  από το βιβλίο του "Μέσα στους λόγγους"

Οι φίλοι του πράσινου

«Όταν άνθρωποι πολλοί μαζί, παίρνουν πάνω τους έργο, το πρώτο που χρειάζονται», τους είπε ο δάσκαλος, «είναι να οργανωθούνε, για να μπορούνε, να καταμερίζουνε τη δουλειά». Καμία αντιλογία δεν ακούστηκε. Αναλάβανε τότε ο δάσκαλος, που είπε τη γνώμη, ο δασοκόμος κι ένας από τους χωριανούς, να οργανώσουνε τις δυνάμεις του χωριού, κάνοντας ένα σύλλογο. Την πρώτη Κυριακή μετά τη Θεία Λειτουργία σήμανε η καμπάνα και μαζεύτηκαν όλοι στην πλατεία. Ο δάσκαλος, νέος τούτος από την

Κλεισούρα, ανέβηκε στο γραφείο της κοινότητας στον εξώστη και διάβασε ένα προς ένα τα άρθρα του καταστατικού. Ο Γιάννης (Μηλόγιαννης) δεν ανήκει στη νέα γενιά. Κι όμως χρησιμεύει αυτή την ώρα, όσο κανείς άλλος. Ο Γιάννης δεν είναι γέρος. Θα πεθάνω κάποτε ! Ναί! Το παραδέχομαι! Αλλά να γεράσω ποτέ! Γεράζει το μυαλό;» λέει. Κι όταν κουνούνε μερικοί το κεφάλι, για να δείξουνε την αμφιβολία τους, συμπληρώνει: «Οι γέροι δίνουνε τις πιο γνωστικές ορμήνειες!»

Πόσο χαίρονται οι νέοι, που τον έχουνε μαζί τους!

Απάνω από όλα είναι και ζωντανή ιστορία του λόγγου.

Ο Γιάννης πρότεινε και μπήκανε στο καταστατικό και τούτες οι διατάξεις:

«Όποιος αφήνει τη γίδα του λυτή, πλερώνει στο ταμείο του συλλόγου πρόστιμο 25 δραχμές, για κάθε φορά, ανεξάρτητα από την πλερωμή της ζημιάς στους νοικοκυραίους ή στο κράτος».

«Όποιος κόβει κοντοέλατο ή κοντόπευκο, πλερώνει για κάθε δεντράκι 25 δραχμές στο ταμείο του συλλόγου, εκτός από το πρόστιμο και την ποινή, που του βάνει το δικαστήριο».

                                                   ➖

Για το δάσκαλο που αναφέρεται στο κείμενο, δεν μας διευκρινίζει το όνομά του.

Πάντως μετά το 1920 και συγκεκριμένα το 1921, δάσκαλοι Στενιώτες που να υπηρετούσαν στη Στενή, ήταν οι: Παπακωνσταντίνου Αθανάσιος, στο Δημοτικό Σχολείο Άνω Στενής και ο Γιαννούκος Δημήτριος στο Δημοτικό Σχολείο Κάτω Στενής, ενώ είχε διδάξει για λίγους μήνες και στο Δημοτικό Θηλέων της Άνω Στενής.

Διαβάζοντας όμως το κείμενο που αναγράφει

«Ο δάσκαλος, νέος τούτος από την Κλεισούρα»

(Κλεισούρα ονομάζει την Άνω Στενή ο κος Ντεγιάννης).

Μας οδηγεί στο συμπέρασμα (χωρίς να είμαστε απόλυτοι), πως ο δάσκαλος αυτός πρέπει να ήταν ο Γιαννούκος Δημήτριος γιατί καταγόταν από την Άνω Στενή (Κλεισούρα) και ήταν τότε 19 ετών. Ενώ ο Παπακωνσταντίνου Αθανάσιος ήταν αρκετά μεγαλύτερος και καταγόταν από την Κάτω Στενή.

Γιάννης Μυτάκης