Κοφινάδες

Μόνο καναπίτσες, καλάμια και επιδέξια χέρια χρειάζονται για να φτιαχτεί ένα όμορφο και χρήσιμο καλάθι. Από τα κανάλια και τα ρέματα μάζευαν καναπίτσες (λυγαριές) και έφτιαχναν κοφίνια, πανέρια, ταρπιά, κοφινίδες, κόφες. Τα μούσκευαν για να είναι ευέλικτα. Καλάμια επίσης υπάρχουν παντού.

Το καλάμι φύεται πολύ εύκολα, ακόμα και ένα καλάμι να εμφανιστεί γεμίζει ο τόπος. Τα μάζευαν το καλοκαίρι που είχαν ψωμώσει.

Πρώτα έφτιαχναν τον πάτο. Ο πάτος του κοφινιού πρέπει να είναι πολύ γερός για

να αντέχει στα μεγάλα βάρη. Με τη λυγαριά έφτιαχναν τον πάτο και ειδικά το σταυρό. Έβαζαν τα κάθετα (στημόνια) που πάνω τους έπλεκαν με τα καλάμια το κοφίνι. Εάν ήθελαν γερή κατασκευή έβαζαν μόνο λυγαριά.

Στη Στενή κοφινάς ήταν ο Σπύρος Ντουμάνης (Καρκαβέλας) και ο Δημήτριος Γερακίνης (Καμπάνης).

Κοφίνι: Το πιο μικρό σε μέγεθος. Το χρησιμοποιούσαν για όλες τις δουλειές. Είχε χερούλι για να είναι εύκολο στη χρήση.

Κόφα: Μεγάλο κοφίνι, με χερούλια.

Ταρπί: Ενισχυμένη κόφα για μεγάλα βάρη χωρίς χερούλια. Το χρησιμοποιούσαν για βαριές δουλειές όπως το κουβάλημα των σταφυλιών, ελιών κλπ.

Κοφινίδα: Κόφα με σκέπαστρο όπου έβαζαν το ψωμί.

Πανέρι: Φαρδύ και κοντό κοφίνι με δυο χερούλια για ελαφριές δουλειές.

Γιάννης Μητάκης