Η Βασιλική κι ο αρχιλήσταρχος

Στη Στενή της Εύβοιας τα πολύ παλιά χρόνια, ζούσε μια κοπέλα που την έλεγαν Βασιλική. Ήταν πολύ όμορφη, τόσο που λέγανε έμοιαζε ίδια νε­ράιδα.

Κείνο τον καιρό στα μέρη εκείνα και στα γύρω χωριά και κονάκια λημέριζαν ληστές, που σχεδόν διαφέντευαν. Τότε οι συμμορίες των ληστών είχαν μοιραστεί όλες τις ορεινές περιοχές της Ελλάδας. Είχαν βάλει μά­λιστα και σύνορα ως πού ορίζει η κάθε μια, έτσι για να μην τσακώνονται μεταξύ τους.

Στη Στενή, λοιπόν, κατέβαινε τότε η συμμορία του αρχιλήσταρχου Μπατσακούτσα, ο οποίος είχε μαζί του και τα δυο του αδέρφια. Ο αρχιληστής λοιπόν Μπατσακούτσας αγάπησε πολύ την όμορφη Βασιλική και τον αγάπησε κι αυτή παράφορα, γιατί ήταν όμορφος και γεροδεμένος άντρας, παλικάρι σωστό.

Τη Βασιλική όμως την αγάπαγε πολύ και το πρώτο νοικοκυρόπαιδο του χωριού, ο Παπής, που το 'χε βάλει αυτού κι αυτού να την παντρευτεί. Πήγε στον πατέρα και τ' αδέρφια της και τη ζήτησε κι εκείνοι λόγω που ήτανε καλός και πλούσιος γαμπρός κι ακόμα δεν ήξεραν πως υπήρχε στη μέση ο αρχιληστής, έδωσαν λόγο κι όρισαν και το γάμο σύντομα.

Όμως η Βασιλική φρόντισε αμέσως να στείλει το χαμπέρι στον Μπατσακούτσα. Εκείνος χωρίς να χάσει καιρό κατέβηκε ένα βράδυ, την πήρε κρυφά κι έφυγαν για το βουνό. Φρόντισε μάλιστα ν' αλλάξει και λημέρι για να χάσουν τα ίχνη του.

Ο Παπής όμως, μόλις το έμαθε, αρμάτωσε όλο του το σόι και μαζί με

κάμποσους χωροφύλακες, που του έδωσε το κουβέρνο, άρχισαν να κυνηγούν τη συμμορία του Μπατσακούτσα για να πάρουν πίσω τη Βασιλική. Κράτησε πολύ το κυνηγητό από τους χωροφύλακες και τους Παπήδες, ώσπου μετά από μέρες πολλές και ταλαιπωρίες κατόρθωσαν να περικυκλώσουν τους Μπατσακτσαίους σε μια χαράδρα. Εκεί έγινε άγρια μάχη, όπου σκοτώθηκαν κάμποσοι κι από τις δυο μεριές. Στο τέλος οι ληστές παραδόθηκαν μαζί κι ο Μπατσακούτσας ο αρχιληστής με τη Βασιλική.

Όμως, σαν ο Παπής, ο γαμπρός, ξεμονάχιασε τη Βασιλική κι άρχισε να τη ρωτάει τι της έκαναν οι ληστές κι ο αρχιλήσταρχος, εκείνη του απά­ντησε πως αγαπάει πολύ τον Μπατσακούτσα κι ότι τα έκανε όλα μαζί του θεληματικά! Τότε ο Παπής θύμωσε πολύ, γύρισε το όπλο του και τη σκότωσε.

Η Βασιλική στο ξεψύχισμά της δεν είπε ούτε ένα ωχ! Μόνο φώναξε τρεις φορές ψυχομαχώντας το όνομα του αρχιληστή: Αντώνη μ'!... Αντώ­νη μ'!... Αντώνη μ'!...

Για το θρύλο αυτό της Βασιλικής, ο λαός έβγαλε τραγούδια του τραπεζιού και του χορού, όπως:

➖

Οι Μπατσακτσαίοι βάλαν βουλή,

να πάρουν τη Βασιλική.

Περπάτα, Κούλα μ', γλήγουρα

για θα μας πιάσουν σήμερα.

Δε μπουρ' Αντώνη μ' να περπατήσου,

λιώσανι τα παπούτσια μου

έλιωσι κι η πατούσα μου.

 ➖

Γι αυτό το σουφρωτό βρακί,

πάει Μπατσακούτσας φυλακή,

κι αυτά τα μαύρα μάτια

κάναν τουν Παπή κουμμάτια.
-----
Τάσος Παπαποστόλου
(Μύθοι, θρύλοι, παραδόσεις)