Αινίγματα

Εκτός εποχής πλέον τα παλιά αινίγματα λόγω της πληθώρας των εικόνων της σημερινής ζωής.

Όταν κάποιος δεν έβρισκε το αίνιγμα:

-Δώς μου χωριό.

-Τη Σκαλίτσα (5 σπίτια).

-Δώς μου άλλο χωριό πιο μεγάλο.

-Τη Στενή.

Κι έτσι συνέχιζαν ώσπου να συγκεντρώσει κάποιος τα μεγαλύτερα χωριά ή πόλεις.

Μερικά αινίγματα:

Ένα πράμα πραματάκι ξύνει τον κώλο και λακάει.

Πορδή.

Σαλάγανε τα πρόβατα, σαλάγανε τα γίδια κι ο μπιστικός στη χούφτα τα ταΐζει.

Παππάς.

Στη ράχη, ράχη πήγαινα, έτρωγα μια πέρδικα, τα φτερά της έτρωγα, το κορμί της πέταγα.

Σταφύλι.

Σφάζω γίδα, κόβω γίδα κι απ΄της γίδας την παγίδα πάλι γίδα γίνεται.

Το αμπέλι που το κλαδεύεις και ξαναγίνεται.

Πάει πάει και πίσω δεν γυρνάει.

Ποτάμι.

Καρακάξα μακρυνούρα γρήγορη μαγειρευτούρα.

Τηγάνι.

Ένα πράμα πραματάκι με τρία ποδαράκια.

Τζιροστιά.

Η μαρουλίτσα ξάντησε από δυο παραθυράκια. Πέντε την αρπάξανε στον τοίχο την πετάξανε.

Η μύξα. Μήπως είχε κανένας μαντήλια τότε!

Πέντε δέκα κουβαλάνε κι η κυρά Μαριώ σαρώνει.

Φαί, δάχτυλα, γλώσσα.

Σκούζει, βελάζει τον αφέντη φωνάζει.

Καμπάνα.

Γούρνα μου πελεκητή, μαρμαρένια και χρυσή, πάει ο κόκορας να πιεί, ούτε ο κόκορας χορταίνει ούτε η γούρνα μας στερεύει.

Θεία κοινωνία.

Γιάννης Μητάκης